dimecres, 22 de maig del 2013

Concurs de microrelats

Aquesta és la web que ahir va dir Mª Josep, per si a alguna, com per exemple Regina... , vol presentar-se amb els seus micro, nano, o com vullgueu dir-los, relats.

http://www.tallerdeescritores.com/premio-nanorrelato-2013.php

dimarts, 21 de maig del 2013

Condemnada a trobar-te a faltar


T'enyore, tanque els ulls i et veig
Encara et sent als meus llavis.
La meua pell sencera sap a tu

Em resistisc, no ho aconseguisc
Isc a cercar-te, et trobe.
Plore mentre t'abrace.

Em penedisc al escoltar-te.
Maleït mil voltes sigues
Sóc teua i no vull ser-ho

El seu tabac, gràcies.
Això és tot el que em dius
i embogisc sense remei.

                                             MªJosé Tortajada Pelechá

dilluns, 20 de maig del 2013

Finalment semifinalista

Hola, companys de taller, he quedat semifinalista al concurs dels BOC, en este enllaç podeu veure els resultats i els treballs:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.627261193970062.1073741831.213143948715124&type=1

No he pogut amb els Munar, que són pare i fill i, a més, de Mallorca; tot siga dit de pas...  ho fan mol bé, eh?
Però estic contenta perquè un conte meu, el de Les mil i una cabretes, eixirà publicat al llibre que acompanyarà el CD. A l'enllaç que us he posat es poden veure les fotografies de tots els treballs dels guanyadors i els semifinalistes.

Ens veiem

Carme

divendres, 17 de maig del 2013

                                      Reíste feliz


Disparé sin pensar si su vida acabaría en ese momento. La justicia parece depender a veces de las emociones, de los sentimientos, tan distintos entre las personas, tan volátiles a veces. No sentí ni siento ningún remordimiento, la situación requería decisión y con decisión actué. Desconozco las consecuencias  físicas del disparo, qué gravedad ocasionó, sólo sé que cayó fulminado. Solté el arma, intercambiamos una mirada cómplice y aprobatoria, reíste feliz, te miré feliz y nos alejamos con la chochona entre los brazos.






Com es construeix una novel·la

Al blog d'una professora de la universitat he trobat aquest article que, encara que és breu, resulta bastant interessant:

Maite Carranza  va rebre el Premio Nacional de Literatura Infantil y Juvenil 2011 i en 2012 particià en el "II Encuentro Internacional de Cultura Lectora" on va explicar com va naixer la novel·la que va merèixer el  premi.
Val la pena entrar en la web de l'escriptora (cliqueu en el seu nom), té un disseny bonic.

Espere siga del vostre interés

dimarts, 14 de maig del 2013

Altre dia qualsevol al taller



Ai, les meues xiques guapes que aplicades!

¿Finalment, aconseguirem fer el recull de nostres escrits?

Ens veiem el proper dimarts...

diumenge, 12 de maig del 2013

D'amor i solitud


Ulls foscos, tristos,
tancats i barrats.

Ni em puc abocar en ells,
ni ells s'aboquen a res,

Plens de misteri i dubte,
buits de maldat i falsedat,

M'espante quan miren,
m'alegre quan riuen,

Ulls foscos, tristos,
tancats i barrats.


                             Mª José Tortajada Pelechá





dissabte, 11 de maig del 2013


     La espesa niebla no me dejaba ver con claridad andando hacía casa. Una luz verde parpadeaba a una distancia indeterminada, la humedad se infiltraba en mis pies y solo distinguía el lento paso de  vehículos por el sonido. Un joven pasó a mi lado arrastrando los pies y el alma con la cabeza y hombros desplomados. Cruzar la calle fue un acto heroico, confié en mi oído y en los conductores que debían parar en el semáforo.

     Un minúsculo perro ladró detrás de mi, sin amainar el paso giré inútilmente la cabeza intentando verlo y tropecé cayendo sin remedio. Rodilla y muñeca doloridas, piel levantada en la palma de la mano , dolor en el orgullo. Mientras hacía repaso de mis heridas físicas y anímicas me levanté oyendo una hermosa voz femenina que me decía: "nadie antes se ha arrodillado ante mí,  cenaré contigo si vemos una de Audrey".

Regina Llavata i Salavert

divendres, 10 de maig del 2013


 MAS TARDE HACE SOBRE UN MES ,ELLA NOS DEJO Y YO TUVE LA NECESIDAD DE ESCRIVIRLE ESTO Y LEERLO EN SU FUNERAL.


    ARACELI LA AMIGA DE TODOS

 -CUANDO ENTRABA EN TU CASA , ME ENCANTABA TU ORDEN, ESE ORDEN QUE YO AUN NO HE CONSEGUIDO.
   -TENIAS AUN TANTAS COSAS POR HACER, TANTAS ILUSIONES POR CUMPLIR.
   -NOS AYUDABAS A TODOS PERO TU NO TE DEJABAS AYUDAR.
   -TODOS LOS QUE TE PEDIAN AYUDA LA TENIAN , EN CAMBIO PEDIRLA TU TE COSTABA.
    -CASI TODOS HEMOS SABIDO VALORAR LO QUE NOS DABAS, AUNQUE SIEMPRE HABIDO MOMENTOS EN LOS QUE ALGUIEN NO SUPO VALORAR LO QUE DABAS. PERO TU NOS  HACIAS CREER QUE NO TE IMPORTABA.
    -TODO LO QUE APRENDIAS ERA PARA LOS DEMAS. TU NO TE LO APLICABAS.

    -CUANDO SUPISTE LO DEL PULMON, POR PRIMERA VEZ TE VI DERRUMBADA,
PERO SIN QUERERLO RECONOCER.
    -TE QUISE TRASMITIR  LO QUE YO PIENSO DE LA ENFERMEDAD, QUE MEDICOS  COMO EL DR. SIEGUEL Y DEEPAK CHOPRA, LO RECONOCEN EN SUS LIBROS:
  -LA NATURALEZA TODO LO REGENERA -
 -NO EXISTE LA ENFERMEDAD EXISTEN ENFERMOS-
 -ES IMPORTANTE QUE TE ASESOREN , PERO LA ULTMA DECISION ES TUYA.
  ESTO ES NO DEJAR TU PODER EN MANOS DE NADIE
 Y TANTAS COSAS QUE ME ENSEÑARON MEDICOS COMO ESTOS Y QUE PUSE EN PRACTICA EN MOMENTOS MUY DUROS Y DIERO RESULTADO.
TODO ES REVERSIBLE SI TU HACES LOS CAMBIOS PERTINENTES.
  - CON TODO ESTO TU ESTABAS DE ACUERDO ,LA UNICA PEGA ES QUE TE LO TENIAS QUE APLICAR, LOS CAMBIOS LOS TENIAS QUE HACER TU.
   -ESTO TE AGOBIAVA
  - Y ME DECIAS TU FRASE DE TUS AÑOS DE ARGENTINA --- AMPARO DE A POQUITO,CARIÑO, DE A POQUITO----
        ERA UNA SUPLCA, YA NO PODIAS MAS

    AMPARONA     

UN DIA CON ARACELI MI AMIGA


ESTANDO UN DIA CON ARACELI, DE REPENTE  SE LE OCURRIO ESTA PESIA

 TU NOMBRE ES FUERTE 
CUMO TU ESPIRITU.
VIENTO QUE SOPLA,
ARREMOLINA Y CIERNE,
UNEY CREA.
HAS VENIDO A ESTE MUNDO HACER COSAS BUENAS.
NO TE DETENGAS, SIGUE.....
QUE EL AMOR ES TU EMBLEMA.
CADENAS SE MECEN A TU ALREDEDOR,
PARA QUE TU LAS PUEDAS
Y TU PUEDES.....
POR QUE VUELAS, CUAL AGUILA...
PALOMA TORCAZ
 

dijous, 9 de maig del 2013

Hay una revista mensual "tintaLibre" de reciente publicación, en su nº 3 incorpora un reportaje llamado "Luz y memoria en el Alzheimer" de Ramón Lobo que habla de un libro, "Luz de la Memoria". En el libro se recogen  frases de personas con la enfermedad que me han sorprendido y quiero compartir con vosotros:

- ¿Como estás? Bien y mal, tengo dolores y amapolas.
- Los sueños son la vida con los ojos cerrados.
- La risa es una canción sin letra.
- Tengo unas manos feas que han hecho cosas muy bonitas.
- Mis pies son raices del tiempo, porque no me muevo.
- La comida es música cuando tengo hambre.
- A veces pienso en mi y no me conozco.
- Veo muchas puertas pero no encuentro la salida.
- La vida pasa pero yo no me muevo.
- Las fotos son como los espejos antiguos.
- Yo tenía el pelo rizado como el mar y ahora solo tenga arena.
- No  sé lo que es un beso porque no sé a quien querer.
- Ahora estoy igual despierta que dormida.
- Ya no tengo pelo, tengo mala memoria.
- Ya no sé donde voy pero siempre llego a mi casa.
- No tengo casa, porque no tengo llave.
- Me gustan los zapatos con los pies dentro.
- En una ventana puedes poner a un amigo.
- Me gusta que me acaricien porque siento el alma.
- Cuando me dan cariño vuelan corazones.

Todas ellas me parecen brillantes palabras que transmiten tanto...¿no creéis?

dimecres, 8 de maig del 2013


    POBRE HOMBRE

  POBRE HOMBRE QUE SE AFANA POR SER FELIZ,SE AFANA EN DEMOSTRAR QUE LO ES Y LLEGA A CREERSELO, PERO NO LO CONSIGUE.
  TODO LO CENTRA EN GANAR A TODOS. SUS METAS SON MATERIALES.
 SOLO CONFIA EN EL.
  CUANDO LE FALLAN LAS FUERZAS, TIENE CONTRATIEMPOS O SE PONE ENFERMO.....
   YA NO SABE VIVIR, Y SE ESCONDE, NO QUIERE QUE LO VEAN DERROTADO.
   NO TIENE GRACIA, PERO QUIERE TENERLA, NO LO CONSIGUE

dimarts, 7 de maig del 2013

Darrera classe del taller d'enguany!


Dimarts 21 de maig potser serà la darrera classe. Ho confirme quan parle amb Lola la bibliotecària. Ens veiem i preparem el darrer escrit que cadascu trie per a ajuntar-los i imprimir nostres contes, poemes i històries tots junts. 

Gràcies a totes i tots per participar!

Seguirem si voleu en setembre del curs que ve...

FORTA ABRAÇADA!!!!

dilluns, 6 de maig del 2013


   -NOS QUEJAMOS DE COMO ESTA EL MUNDO-


-QUEJARSE ES UNA MALA COSTUMBRE MUY ARRAIGADA, QUE NOS DESGASTA Y NO SIRVE.
 ENLUGAR DE QUEJARSE HAY QUE HACER.
 SI NOS QUEJAMOS Y NO HACEMOS , CONTRIBUIMOS A QUE SIGA ASI.

 ESTAMOS MUY INFORMADOS POR LOS MEDIOS DE COMUNICACION, QUE SOLO NOS CUENTAN LO QUE   QUIERN QUE SEPAMOS, Y DE QUE SIRVE ESA INFORMACION, SI SOLO SIRVE PARA DEMOSTRAR QUE ESTAMOS INFORMADOS?
 TODOS CONTRIBUIMOS PARA BIEN O PARA MAL A COMO ESTA EL MUNDO.
 FUNCIONAMOS MUCHO POR IMITACION--  "HACER LO QUE HACEN-
 ¿ Y POR QUE NO HACER COSAS PARA MEJORAR EL MUNDO'? COMO POR EJ.- NO TIRAR PAPELES AL SUELO, ESTAR ATENTOS A NO QUEJARSE.
 SI NOS LO PROPONEMOS UCURRIRA EL MILAGRO , CONOCEIS LA TEORIA DEL CENTESIMO MONO?
 NADIE PUEDE CAMBIAR A NADIE,, SOLO LO PUEDE HACER CADA UNO, Y HASTA EL MAS MINIMO DETALLE TIENE IMPORTANCIA.
 HACE UNOS CUANTOS AÑOS COMPROVE ESTO,
 EMPEZE A DARME CUENTA DE QUE TODA LA FRUTA , HORTALIZAS VERDURAS, QUE TENIA COSTUMBRE DE CONSUMIR , EMPEZABA A DESAPARECER Y EN SU LUGAR APARECIAN OTRA CON MUY BUENA VISTA PERO NO SABIAN A NADA MEJOR DICHO NADA TENIAN QUE VER CON LO QUE ESPERABA SABOREAR.
PASARON UNOS AÑOS QUE TEMPORADA TRAS TEMPORADA, NO SABIA QUE COMPRAR, Y LO DECIA EN LAS TIENDAS. LA RESPUESTA ERA " LA GENTE PREFIERE
ESTO POR QUE TIENE MAS PRESENCIA , ESMAS GORDO  ETC. ETC.
A MI ME IMPORTAB EL SABOR DE ESA UVA MOSCATEL DE TERRENO, O DE ESAS MANZANAS TAN CRUJIENTES Y SABROSAS.
TEMPORADA TRAS TEMPORADASEGUIA INSISTIENDO.

PASARON UNOS CUANTOS AÑOS Y COMO HACIA TANTA PROPAGANDA DE LO QUE YO PEDIA , ME FUI ENCONTRANDO PERSONAS QUE RECONOCIAN LO QUE YO DECIA.
Y POCO A POCO EMPECE A VER ESE TIPO DE ALIMENTOS ,EN PEQUEÑAS VERDULERIAS MAS TARDE EN ALGUNOS MERCADOS, HASTA QUE ME ENCONTRE LA SORPRESA DE QUE EN MUCHAS PARADAS DEL MERCADO CENTRAL LAS TENIAN , Y LA GENTE HACIENDO COLA PARA COMPRARLO Y RECONOCIENDO QUE ERA MUCHO
 MEJOR
ME DI CUENTA QUE TODA PIEDRA HACE PARED, POR QUE LOS HUMANOS AUNQUE S E GUIEN MUCHO POR LA APARIENCIA, SABE VALORAR LO AUTENTICO

  -ESTA BIEN SER AUTENTICOS Y EXPRESAR LO QUE SENTIMOS

  AMPARONA

diumenge, 5 de maig del 2013

La Bestia



La Bestia



¡La Bestia!, ¡La Bestia! 
Ya viene la Bestia
Huyo.

Noto su aliento en la nuca,
la siento detrás de mí,
casi sobre mí.

Ya noto sus zarpas en mi garganta.
Noto la sal de mis lágrimas en la boca.
Sudo y el aire me falta.

Quiero huir.
La bestia me alcanza.
Ya me tiene, me atrapa.

No, no, no. 
Mi garganta dolorida, ronca,
incapaz de articular el grito.

Fuera llueve con furia.
Socorro 
¿Quién me ayuda?

Mis piernas no obedecen, caigo;
golpeo mi cuerpo,
¿Quién me ayuda?

Brota la sangre de mis rodillas,
resbala por mis piernas,
¿Quién me ayuda?

El cabello empapado,
el corazón desbocado;
No puedo respirar, me ahogo.

Ya me tiene,
ya no puedo escapar,
me ha aprisionado,

Ya está, se acabó:
La vida me atrapa, 
me obliga a vivir... 

                                            Mª José Tortajada

dijous, 2 de maig del 2013

..... en la modalidad de poesía ganó la obra ‘Les hores concèntriques’, de Enric Sanz, de La Pobla de Vallbona....

http://www.infoturia.com/index.php/LA-POBLA-DE-VALLBONA/CULTURA-y-OCIO/se-entregan-los-galardones-a-los-ganadores-de-los-premios-literarios-teodor-llorente-2013.html

Enhorabona Enric, podries llegir-nos el poema tu personalment el dimarts, sería el premi per nosaltres.

Fins dimarts.

Regina Llavata i Salavert